- βασάλτης
- Εκρηξιγενές ηφαιστειακό πέτρωμα που αντιστοιχεί σε σύσταση με τα πλουτώνια πετρώματα γάββρους. Τα κύρια συστατικά του είναι βασικά πλαγιόκλαστα και φεμικά ορυκτά (αυγίτης, ολιβίνης), ενώ επουσιώδη είναι ο βιοτίτης, η κεροστίλβη κ.ά. Το υγιές πέτρωμα έχει χρώμα μαύρο, ενώ εξαλλοιωμένο παίρνει απόχρωση γκρίζα, ερυθρωπή ή σπανιότερα πρασινωπή.
Ο β. κατά κανόνα είναι πέτρωμα αρκετά συμπαγές και αποτελείται από μια θεμελιώδη μικροκρυσταλλική μάζα, που μέσα της ξεχωρίζουν σπάνιοι ευδιάκριτοι φαινοκρύσταλλοι αυγίτη. Μερικές φορές η θεμελιώδης μάζα του είναι υαλώδης και τότε λέγεται υαλώδης β. Ο β. εξαλλοιώνεται εύκολα και δίνει σερπεντίνη, ασβεστίτη, άργιλο κλπ. Όταν περιέχει μαγνητίτη σε αρκετή ποσότητα, παρουσιάζει μαγνητικές ιδιότητες.
Χαρακτηριστικό των βασαλτικών εμφανίσεων είναι η στηλοειδής κατάτμησή τους σε πρίσματα πολυγωνικής τομής που θυμίζουν κολόνες, η οποία οφείλεται στη συστολή του μάγματος κατά την ψύξη του. Τυπικές εμφανίσεις β. βρίσκονται στο Ντεκάν (Ινδία), στην Ισλανδία, στο Φίνγκαλ της Σκοτίας (τυπικές στηλοειδείς εμφανίσεις), στην Παταγονία, στη Γροιλανδία, όπου μέσα στις βασαλτικές λάβες υπάρχουν τα ονομαστά και εκτεταμένα κοιτάσματα σιδήρου του Uifak (νήσος Ντίσκο). Στην Ελλάδα β. βρίσκεται στη Μυτιλήνη και αλλού.
Οι β. παρουσιάζουν φυσική εύκολη κατάτμηση σε πρίσματα και υψηλή αντοχή στη μηχανική πίεση (συχνά ανώτερη από 3.000 kg/cm2), γι’ αυτό χρησιμοποιούνται σε οικοδομικές κατασκευές, σε τεχνητούς λιμένες και σε σκυροδέματα· αντίθετα, είναι ακατάλληλοι για οδοποιία, επειδή παρουσιάζουν μέτρια αντίσταση στη φθορά και αποσαθρώνονται εύκολα.
Ο λόφος των Γιγάντων (Βόρεια Ιρλανδία), βασαλτικό πέτρωμα με χαρακτηριστική στηλοειδή κατάτμηση.
Τομή βασάλτη σε πολωτικό μικροσκόπιο: μεγάλοι κρύσταλλοι πλαγιοκλάστων διακρίνονται βυθισμένοι μέσα σε μια θεμελιώδη μικροκρυσταλλική μάζα (φωτ. Igda).
Dictionary of Greek. 2013.